در عصر یخبندان بسیاری از حیوانات یخ زدند و مردند. خارپشت ها وخامت اوضاع را دریافتند. تصمیم گرفتند دور هم جمع شوند و بدین ترتیب همدیگر را حفظ کنند. ولی خارهایشان یکدیگر را در کنار هم زخمی می کرد. مخصوصا که وقتی نزدیک تر بودند گرم تر می شدند.

 

به خاطر همین مطلب تصمیم گرفتند از کنار هم دور شوند. و به همین دلیل از سرما یخ زده و می مردند. از این رو مجبور بودند برگزینند: یا خارهای دوستان را تحمل کنند و یا نسلشان از روی زمین بر کنده شود. دریافتند که باز گردند و گرد هم آیند.

 

آموختند که با زخم های کوچکی که همزیستی با کسی بسیار نزدیک بوجود می آورد زندگی کنند، چون گرمای وجود دیگری مهم تر است ... و این چنین توانستند زنده بمانند. بهترین رابطه این نیست که اشخاص بی عیب و نقص را گرد هم می آورد؛ بلکه آن است هر فرد بیاموزد با معایب دیگران کنار آید و محاسن آنان را تحسین نماید.

 

با تشکر فراوان از دوست گرامی و همنورد با اخلاق؛ "جناب آقای سعید مولا زاده" که این مطلب ارزشمند را برای من ارسال نموده اند.

با سپاس فراوان - گروه کوه نوردی کلکچال -   www.kolakchal.ir      www.kolakchal.com